شیرین بهانه بود

فرهاد تیشه میزد تا باور نکند

صدای مردمانی که در گوشش میخواندند

        دوستت ندارد

سوختن قصه ی شمع است

ولی قسمت ماست

شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست

انقدر سوخته ام با همه بی تقصیری

که جهنم نگذارد به تنم تاثیری

حق استاد

گفت استاد مبر درس از یاد

یاد باد انچه بمن گفت استاد

یاد باد انکه مرا یاد اموخت         

ادمی نان خورد از دولت یاد

هیچ یادم نرود این معنی

که مرا مادر من نادان زاد

پدرم نیز چو استادم دید گشت از تربیت من ازاد

پس مرا منت از استاد بود

که به تعلیم من استاد استاد

هرچه میدانست اموخت مرا

غیر یک اصل که ناگفته نهاد

قدر استاد نکو دانستن

حیف استاد بمن یاد نداد

تقدیم به تموم استادانم